Ik vertel jullie graag over een van mijn inspiratiebronnen.

Bronnie Ware is een Australische vrouw die al jaren werkzaam is als stervensbegeleider van terminale patiënten. Over haar ervaringen tijdens dit zware werk heeft ze onlangs een boek geschreven, waarin ze tot een top vijf levenslessen van stervenden komt. Titel van het boek ‘Als ik het leven over mocht doen’.

 

Top 5:

1. Ik wilde dat ik de moed had gehad om een leven te leiden zoals ik dat wilde, en niet zoals anderen het wilden.
Volgens Bronnie beseffen mensen die zien dat hun leven bijna voorbij is en terugkijken, plots hoeveel onvervulde dromen zij hebben gehad.

2. Ik wilde dat ik niet zo hard gewerkt had.
Vooral mannelijke patiënten die Bronnie verpleegd had, vertelden over dit gevoel van spijt. Ze hebben het opgroeien van hun kinderen gemist en vinden dat ze te weinig tijd met hun partner hebben doorgebracht.

3. Ik wilde dat ik vaker mijn gevoelens had leren te uiten.
Veel mensen onderdrukken hun gevoelens om geen ruzie met anderen te krijgen. Veel ontwikkelde ziekten hielden verband met de bitterheid en wrok die zij droegen als gevolg van het inhouden van hun emoties.

4. Ik wilde dat ik meer contact had gehouden met mijn vrienden.
Vaak zitten mensen zo gevangen in hun eigen leven dat ze daardoor vriendschappen verwaarlozen. Bij het sterven mist iedereen zijn vrienden.

5. Ik wilde dat ik mezelf gelukkiger had laten zijn.
Volgens Bronnie realiseren mensen niet dat geluk een keuze is. Ze blijven vastzitten in oude patronen en gewoonten. Mensen zijn bang voor veranderingen en bedriegen zichzelf door te denken dat ze gelukkig zijn, maar diep in hun hart weten ze dat het niet waar is.

‘Het leven is een keuze‘, heeft Bronnie Ware door al deze lessen geleerd.

Kies bewust, kies helpend voor jezelf en daardoor is er ook ruimte voor de ander.